Ο φίλος ο αληθινός,

Γεωργιλαδάκη Μάρω (Αθήνα)

Ο φίλος ο αληθινός, στο μ-πόνο σου υποφέρει

μα και να θέλει αδύνατο, να τονε κάμει ταίρι.

Ταίρι ν-του έχει ο καθαής το μ-πόνο το δικό του

τη μ-πίκρα μα και τη χαρά, που “χει το ριζικό του.

Ούτε αδερφός, ούτε γονιός, απ” τη γ-καρδιά θα βγάλει

πονεί κι αυτός μα δε μπορεί τη χέρα ν-του να βάλει.

Μόνο ο Θεός κι η δύναμη που στη γ-καρδιά υπάρχει

μπορεί να δώσει αντοχή, σε “τέθοια αν τύχει μάχη.

Μα φίλος που “ναι αληθινός, στση ζήσης σου το δρόμο

είτε κοντά ΄ναι  είτε μακριά, σου ακουμπά στον ώμο.

Κάνει το μ-πόνο μαλακό, δε σου τονε λιγιαίνει

κρατεί σε, συργουλεύγει σε  κι η ζήση ετσά διαβαίνει.

Δυο χέρια, από άλλα σώματα που φιλικά πιαστούνε

σα μια γροθιά, ότι κι αν “ρθει, μαζί το πολεμούνε.

Αναδημοσιευσα Από   Ρεθεμνος