Το Α και το Ω,

Μαγος

Η νύχτα φόρεσε ξανά

Το μαύρο της καπέλο

Μοιάζει γυναίκα που πενθεί

Και που φοράει Βέλο…

Θ ανάψω πάλι το κερί

Όπως και κάθε βράδυ

Που διώχνει όλα τ άσχημα

Που υπάρχουν στο σκοτάδι..

Μα να σου εκεί στα ξαφνικά

Βλέπω ένα αστεράκι

Να τρεμοπαίζει μοναχό

Σαν άδειο καντηλάκι…

Εκεί θα στείλω μήνυμα

Για να το δεις απόψε

Με της αγάπης μαχαιριά

Τη μοναξιά μου κόψε…

Να βάλεις λάδι στη φωτιά

Ν ανάψει το καντήλι

Όταν θα λεν το σ αγαπώ

Τα δυο γλυκά σου χείλη…

Τότε τ αστέρι το μικρό

Θα γίνει Ανδρομέδα

Εσύ είσαι το άλφα μου

Εσύ και το ωμέγα…