Μαντινάδες με τη λέξη «σαφή»,

Επιμέλεια: Κατερίνα Βοτζάκη

Γαριπαντώνης (Νύβριτος  Μεσσαράς Ηρακλείου)

Σαφή μου βάνεις στη καρδιά, μαχαίρι που με σφάζει

μα θα σ΄αφήσω στο θεό που ξέρει και δικάζει.

Μπακιρτζής Δημήτρης (Πεμόνια Αποκορώνου Χανίων)

Έρωτ’ αφέντη του καημού, του πόνου δουλευτάρη

σαφή κεντάς μου η το  κορμί κι’ ας μη σου κάνω χάρη.

Μηντιλάκη Μαρία (Χανιά)

Σαφής τη γη κατάχαμα, το δάκρυ μου να πέσει

να πω βοήθα παναγιά, κανείς να μην πονέσει.

Γιατί στους δύσκολους καιρούς που τώρα πλέον ζούμε

μια προσευχή και μια ευχή, όλοι ‘χουμε να πούμε.

Καλλιτσουνάκη Γιάννα (Ρουμπάδο Ρέθεμνος)

Αβάσταχτη ‘ναι η σκέψη μου ‘πο σένα όντε γιαγιέρνει

σαφή τη βλέπω αμίλητη και παραπονεμένη.

Βίκτωρας – Ξενιτεμένος (Βυζάρι Αμαρίου Ρέθεμνος)

Τα μη, τα όχι, δεν μπορείς, του παιδικού καιρού μου

γεμίσανε σαφή γιατί τση στράτες του μυαλού μου.

Κυδωνάκη Ελένη (Αμάρι Ρέθεμνος)

Εσύ στερείς μου τη χαρά, μα ‘γω σαφή θα κάνω

όνειρα και στη σκέψη μου, κρίνε μου θα σε βάνω.

Αλεβυζάκη Ειρήνη (Αλώνες Ρέθεμνος)

Κατέχω πως του λόγου σου, για χάζι μου τα κάνεις

σαφή τ’ αμάτι να μου κλεις, για να με κουζουλάνεις.

Γλυνιαδάκη Δήμητρα (Ρέθεμνος)

Σαφή χαρές στη πόρτα σας, η πίκρα μη χωρέσει

σε όλες τις ημέρες σας, ποτέ μη πάρει θέση.

Φανουράκης Ηλίας ( Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηρακλείου)

Θέλω δε θέλω η σκέψη μου, είναι σαφή κοντά σου.

για δε μπορεί ούτε στιγμή, δίχως την αγκαλιά σου.

Κιουρτιδάκη Νίκη (Φρατζεσκιανά Μετόχια Ρέθεμνος)

Σαφή καημοί, στο δάκρυ μου, εβρήκανε κρυψώνα

γι’ αυτό σταλιά να μη χυθεί, να κάνω θέλει αγώνα.

Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανίων)

Σαφή βλητοκολόκυθα τη βγάνω και με ρύζι

μα τα χαράτσια ν’ ακουμπώ, αυτό με διαολίζει.

Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)

Για πράματα και θάματα, σαφή όλο ακούμε

απού ‘καμαν πολιτικοί, μα που τα αγνοούμε.

Και σαν να έχουνε πολλοί μόλεμα στη φωλιά ντως

αλληλοκουκουλώνουν τα, μη σπάσουνε τ’ αυγά ντως.

Γιατί ανέ χυθούν τ’ αυγά που έχουνε κλουβιάνει

από τη μπόχα που θα βγει, ο κόσμος δε τζι βάνει.

Κι’ ανέ μας σε μοστράρονται, πως θέλουν το καλό μας

εις τα κρυφά μας σκάψανε το λάκκο το δικό μας.

Και που δε ρίχνουν μόνο ‘μας, μα και γενιές ακόμα

απού πριχού να γεννηθούν σκεπάζουν τες με χώμα.

Ελλάδα πότε άραγες, κάποιοι θα σ’ αγαπήσουν

και θα γενούνε άρχοντες μόνο να σ’ φροντίσουν.

Να πάψουν μπλιο οι άρπαγες, τσι σάρκες σου να σκίζουν

και να σε κυβερνούν πρεπά κι’ όχι να σε χαρίζουν.

Σηφάκης Λευτέρης (Αθήνα)

Όλη η ζωή μου ένας καημός, ήτονε η δικιά μου

σαφή δεν έχουν τελειωμό τ’ αναστενάγματά μου.

Πολιτάκη Χαρούλα (Κάλυβος Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)

Ήντα να κάμω τση καρδιάς να μην τη τρων’ οι πόνοι

που μια ζωή σαφή μ’ αυτούς, βραδιάζει, ξήμερώνει.

Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)

Κι’ αν έφυγες κι’ αν μίσεψες, του νου κομμάτι θα ‘σαι

στις σκέψεις μου, στα όνειρα, σαφή, να το θυμάσαι.

Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανίων)

Σαφή σιωπή στση σκέψης μου, τον ουρανό πλανάται

σαν είσαι εσύ το όνειρο, που δεν αναστοράται.

Χατζόπουλος Ι.Δημήτριος (Λείβαδος Ρεθύμνης)

Τον που ‘χει νου και λοϊσμό, ρωτώ για να γνωρίσω

γιάντα τα διαβατάρικα , σαφή γιαγιέρνου πίσω.

Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)

Περνά σαφή και χάνεται και μπλιο δε θα γιαείρει

η νιότη καβαλάρισσα, στου χρόνου το μπεγίρι.

Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθεμνος)

Σαφή γροικώ στο μπέτη μου, τσιτές στη θύμησή σου

πόνος βουβός ώστε να ζω, η αναστόρησή σου.

Αναδημοσιευσα Από Ρεθεμνος