Καλώς Ήρθατε,

Ads 468x60px

Οι μαντινάδες και οι στίχοι που με τη λέξη, ζυγιάζω:




Χατζόπουλος Ι.Δημήτριος (Λείβαδος Ρεθύμνης)
Δεν ειν” στο κόσμο καμπανός, τα πάθη να ζυγιάσει
ο πάσα εις τση ζήσης του, σαν τα μονομεριάσει.

Αραπλή Βούλα (Ρέθεμνος)
Στον ουρανό τσ” αγάπης σου, ότι καιρό κι” αν κάνει
ζυγιάζω τσι φτερούγες μου, γιατί άλλος δε τσι βάνει.
Ζούλη Αγγελική (Ασκύφου Σφακίων Χανιά)
“Εμαθα με τα πάθη μου, τα λάθη να ζυγιάζω
κι” όπου με παίρνει θ” αγαπώ κι” όπου μπορώ θα τάζω.

Γλυνιαδάκη Δήμητρα (Ρέθεμνος)
Ζυγιάζω τα, τα λόγια μου, πριχού τα ξεστομίσω
φίλους, γνωστούς γη συγγενείς, να μην κακοκαρδίσω.

Πλοκαμάκη Χρυσούλα (Αθήνα)
Ζυγιάζω τα, τα τωρινά, μα και τα περασμένα
κι” όλα μου λένε καθαρά, είσαι το παν για μένα.

Βίκτωρας – Ξενιτεμένος (Βυζάρι Αμαρίου Ρέθεμνος)
Δεν έχουνε φιλότιμο, είναι μικροί και λίγοι
αυτοί που το μοιράζουνε, το γέλιο με το ζύγι.

Σγουράκης Βασίλης (Παλαιά Ρούματα Χανιά)
Ζυγιάζω κάθε λέξη μου, πριχού να βγει στα χείλη
τι γεύση να “χει άμα κοπεί, άγουρο το σταφύλι.

Μυντιλάκη Μαρία (Χανιά)
Πρωτού ζυγιάσω τα σωστά, λάθη, που μου “χεις κάνει
η πρώτη μου συνάντηση, με σένα “νε μου φτάνει.

Ζαχαριουδάκης Γιάννης (Γαλιά Μεσσαράς Ηράκλειο)
Στο μονοπάτι τση ζωής,  ζυγιάζω κάθε βήμα
δε θέλω θύτης να γενώ, κι” ας έχω πέσει θύμα.

Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηράκλειο)
Ποτές δεν έβαλα φιλιά, στο ζύγι, να ζυγιάσω
με την αξία τση τιμής, το φίλο θ’αγκαλιάσω.

Καλιτσουνάκη Γιάννα (Ρουμπάδο Ρέθεμνος)
Δεν σε ζυγιάζω τύχη μου, να μη μου γείρεις πλάγια
εκειά το δάκρυ όντε κυλά, πομένουνε σημάδια.

Κυδωνάκη Ελένη (Αμάρι Ρέθεμνος)
Έχω γι” αρχή το λόγω μου και ντρέτα των ζυγιάζω
μα αν μου φερθεί σκάρτα κιανείς, δε ν-τονε λογαριάζω.

Μπακιρτζής Δημήτρης-Τζανοδημήτρης (Πεμόνια Αποκορώνου Χανίων)
Παίρνω το μ-πόνο ει τση καρδιάς, κι απής τονε ζυγιάσω
πίκρες καημούς και βάσανα, στη ζήση θα ξοδιάσω.

Ξερουδάκη Μαρία (Ρέθεμνος)
Τα αισθήματα δε μπαίνουνε, στη ζυγαριά απάνω
και δε ζυγιάζω, δε μετρώ, ότι για μένα κάνω.

Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)
Ζυγιάζω, γέλια, δάκρυα, χαρά και στεναχώρια
αλλά θωρρώ το, άνισο, εδά που ζούμε χώργια.

Γιώργης (Ατσιπόπουλο Ρέθεμνος)
Ζυγιάζει ο νους μου όνειρα και μέρες περασμένες
που ξόδιασα για χάρη σου, χωρίς χαρές φερμένες.

Γαριπαντώνης (Νύβριτος Μεσσαράς Ηράκλειο)
Τον άθρωπο ζυγιάζουνε, για τα αισθήματα ντου
και όχι για το μπόι ντου, κι” ούτε για τα λεφτά ντου.

Σκυβάλου Κορνάρου Κατερίνα (Μουρτζανά Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Ζυγιάζω τσι κουβέντες μου, κιανένα να μη βλάψω
και σέβομαι τσ” αθρώπους μου, όπου σταθώ και πράξω.

Μπρικάκη Μαρία  (Φιλιατρά Μεσσηνίας)
Ζυγιάζω όλες τσ” αρετές, μα ποιο βαριά ν” η αγάπη
γιατί ομορφαίνει τη ζωή, σα ντο φαί τ” αλάτι.

Μουλουδάκης Γιώργης (Αλόιδες Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Επιθυμεί με βάσανα, η μοίρα να γεράσω
γι” αυτό τσι λιγοστές χαρές, ποτέ δε θα ζυγιάσω.

Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανίων)
Δεν έχει μέτρο η φιλιά και η αγάπη, ζύγι
γι” αυτούς που πήραν τη στραθιά, του άδη κι” έχουν φύγει.

Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανιά)
Ω τη μπαντέρμη ζυγαριά, ε” σήμερο και τότες
όπως κι’α ντη γυρίσουνε, γέρνει εις τσι προδότες.

Σπυριδάκης Μιχάλης (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)
Και τον εχθρό που με μισεί, φίλο τονε ζυγιάζω
σαν του Χριστού αιστήματα, έχω και δεν αλλάζω.

Μουλουδάκης Γιάννης (Αθήνα)
Τα πορθουλίδια τση χαράς, η μοίρα μου ζυάζει
κι” οντε μου δίδει βάσανα, πλια μπρος μου τα μπολιάζει.

Κιουρτσιδάκη Νίκη (Φρατζεσκιανά Μετόχια Ρέθεμνος)
Τη λογική και τη καρδιά, ζυγιάζω στο σεβντά σου
μα έγυρενε η ζυγαριά, μέσα στην αγκαλιά σου.

Σηφάκης Λευτέρης (Αθήνα)
Πριχού σκεφτείς το καθετί, αχνιά καλλιά μη βγάζεις
μη μετανοιώσεις ύστερα, όντε θα το ζυγιάζεις.

Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Εζύγιασα η τη χαρά, μα υπερέχει ο πόνος
κι” έχω ελπίδα πως μπορεί, να τα αλλάξει ο χρόνος.

Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Ζυγιάζω τση κουβέντες μου, πριχού στι ξεστομίσω
να μη πληγώσω άλλονε και το μετανοήσω.

Φανουράκης Ηλίας (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)
Αν ζύγιαζα το μ-πόνο μου, τονε περνά το ν-τόνο
μα αν ζύγιαζα και τη χαρά, ελίγα δράμια μόνο.

Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθεμνος)
Πάντα να χτίζεις τη ζωή, καλά να τη ζυγιάζεις
που θ” αποφεύγεις βάσανα, που δεν τα λογαριάζεις.

Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθεμνος)
Είναι γονείς που τη ζωή, δίνουνε στα παιδιά τους
κι” άλλοι που τα ζυάζουνε, τα συναισθήματα τους.



Αναδημοσιευσα Από Ρεθεμνος