Τ’ ανέμου λόγια ‘που ταζες,

Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)

Τ’ ανέμου λόγια ‘που ταζες και ψήφο θέλεις πάλι

  τη χέρα κόβω σύριζα, δε κάνω σου χαλάλι.

Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανίων)

Ότι να δω τον άθρωπο με δίχως πόδα, χέρα

  του λέω με χαμόγελο και σέβος, καλημέρα.

Σπυριδάκης Μιχάλης (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηρακλείου)

Χαράς του που ‘χει δύναμη, πέτρα να κάμει σκόνη

  και στ’ άκρα να τον φέρουνε, τη χέρα δε σηκώνει.

Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανίων)

Δε μου κλουθά η νύχτα μου κι’ αργοπορεί η μέρα

  αν δεν βαστά η χέρα σου, τ’ ονείρου μου τη χέρα.

Χατζόπουλος Ι.Δημήτριος (Λείβαδος Ρεθύμνης)

Η παναγία να σου κρατεί ση χέρα, το τιμόνι

  κακό στη στράτα μη σε βρει μουδέ στη ζήση, πόνοι.

Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρεθύμνης)

Θέλω μονάχα να κατές, δεν είσαι μοναχή σου

  είμαι και γω στο πλάι σου, το χέρι το δεξί σου.

Σηφάκης Λευτέρης (Αθήνα)

Ήθελα να ‘χει μαγικό η χέρα μου βοτάνι

  κι’ όντε παντίχνω δυστυχή χαλάλι να το κάνει.

Πολιτάκη Χαρούλα (Κάλυβος Μυλοποτάμου Ρεθύμνης)

Να μπόρουνα να κράτουνα, το κόσμο στη μια χέρα

   να ξώριζε η άλλη τσι καημούς, από τσ’ αθρώπους, πέρα.

Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)

Τη χέρα μου σου άπλωσα, σεβντά παραπονιάρη

  σίμωσε για να γίνουμε, αχώριστο ζευγάρι.

Μουλουδάκης Γιάννης (Αθήνα)

Όντε θωρείς πολιτικούς από παέ και πέρα

  άνοιγε τα δαχτύλια σου και κούνιε και τη χέρα.

Δήμητρα (Ρέθυμνο)

Αν είσαι θε μου δίκαιος τη χέρα σου ν΄απλώσεις

   μια ευκαιρία δεύτερη στον άθρωπο να δώσεις.

Φανουράκης Ηλίας-Κουρσάρος (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηρακλείου)

Τη χέρα απού σου ‘δωκα κ’ έπιασες να γλιτώσεις

αντί να τηνε προσκυνάς θες να τη πληγώσεις.

Κιουρτσιδάκη Νίκη (Μετόχια Ρεθύμνης)

Δίνω τη χέρα τση χαράς να συμφιλιωθούμε

  σε μεταξύ μας πόλεμο ποτέ μη ξαναμπούμε.

Γεωργιλαδάκη Μάρω (Αθήνα)

Με χέρια ήρθε ανοιχτά, χαρά να μ΄αγκαλιάσει

   κι’ έστησε τοίχο ο καημός, να μη με πλησιάσει.

Μηντιλάκη Μαρία (Χανιά)

Στη μια μου χέρα σε κρατώ κι’ εσύ γλακάς στην άλλη

  ανάθεμα σε για καρδιά σα γίνεσαι ψιχάλι.

Χριστίνα (Χαλκίδα)

Άχι να γιάγιερνε ο καιρός που ‘λεγαν καλημέρα

  και με αγάπη έσφιγκαν, ο γης τ΄αλλού τη χέρα.

Βίκτωρας-Ξενιτεμένος (Αμάρι Ρεθύμνης)

Όταν θα έρθεις να με δεις, βάστα στα χέρια μύρθια

  αυτά πηγαίνουν στω νεκρώ, τα μαρμαρένια σπίθια.

Μπακιρτζής Δημήτρης-Τζανιδοδημήτρης(Πεμόνια Αποκορώνου Χανίων)

Χέρα με χέρα εσταίσαμε τσ΄αγάπης το κονάκι

   μα ‘δα που το στελιώσαμε, πέταξες σαν πουλάκι.

Σγουράκης Βασίλης (Παλιά Ρούματα Χανίων)

Θέλω το ν-τάφο μ’ ανοιχτό και να του δίνει ήλιος

  να ‘ναι η χέρα μου ζεστή όντε τη σφίγγει, φίλος.

Παλαμιανάκης Γιώργης-Παλαμιανός (Ηράκλειο)

Ζηλεύγω και τη χέρα μου ώρες που σε χαΪδέυγει

  και στα χρυσά σου τα μαλλιά απάνω ταξιδεύγει.

Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μεσσαράς Ηρακλείου)

Ο πόνος είναι σύντροφος που μου βαστά τη χέρα

   στη θέση σου για να περνώ τη κάθε μία μέρα.

Ζουρμπάκης Γιώργης (Ρέθυμνο)

Όταν στα μάθια σε θωρρώ και σου κρατώ τη χέρα

  τα ντέρτια μου σκορπίζονται σαν σκόνη στον αέρα.

Καψής Δημήτρης (Ηράκλειο)

Μες στη βροχή των αστεριών να μου κρατάς τη χέρα

  και κάμε ευχή μα μην τη πεις, δώσε τη του αέρα.

Καλχάς Νίκος (Ρέθυμνο)

Τη μιά μου χέρα άπλωσα και χάιδεψα την άλλη

  η μοναξιά που μ’ άφηκες στην τρέλλα θα με βγάλει.

Νικολουδάκης Βασίλης (Ρέθυμνο)

Δύσκολο απ’ τα χείλη μου να βγει το καλημέρα

   για δε γροικάς κι’ ευθύνεται, του χάρου η μαύρη χέρα.

Σηφάκης Γιώργης -Σιμισακογιώργης (Ρέθυμνο)

Ήθελα να ‘ταν μπορετό να΄χα χαρές στη χέρα

  να τσι σκορπίζω στο ντουνιά όντε χαράζει η μέρα.

ΜιχαΪλίδου Ρένα (Ρέθυμνο)

Το δαχτυλίδι μου ‘βαλες στη χέρα, ορκισμένο

  μα πάρτο εδά αφού γλεντάς, αλλού και γω, ποθαίνω.

Καλλέργης Γ.Κωστής Κ.Ι.Γ.Κ. (Λούτρα Ρεθύμνης)

Αγκάθι τριαντάφυλλου, να ‘μουνε μιαν ημέρα

  να μ’ έκοβες να σου ‘κανα σωμάτωτη τη χέρα.

Διακοστεργάκη Ειρήνη (Ρόδος)

Ενόμιζες πως κράταγες τσιγάρο μες στη χέρα

  που το καπνίζεις, καίγεται και το πετάς πιο πέρα.

Ζούλη Αγγελική (Ασκύφου Σφακίων)

Ονειροχτίστη λογισμέ ξεσηκωτή του νου μου

    στη χέρα σου βαστάς φωθιά κι’ ανάβεις του κορμιού μου.

Μεσσαριτάκη Λίτσα (Ηράκλειο)

Ποτέ κανείς δεν άπλωσε τη χέρα ντου να πιάσω

   κι’ αν το ‘καμε το τράβηξε, λίγο προτού να φτάσω.

Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθυμνο)

Την έδωκα τη χέρα μου σε φίλους να σωθούνε

   μα ‘δα γενίκανε οχτροί και με πετροβολούνε.

Αναδημοσιευσα Απο Ρεθεμνος